İnsanların giderek birbirine benzediği, günübirlik bireysel kaygıların egemenliğinde şekillenen insan ilişkilerinin topluma damgasını vurduğu bir ortamda farklı olmak, farklı düşünmek, daha da ilerisi inandığın değerler için mücadele etmek elbette kolay değil……
Herkes çılgınca aynı yöne koşarken tek başına kalsan da doğru bildiğin yolda ısrarla yürümek nasıl bir güç ve duruş gerektirir? Bir yandan bu sorunun yanıtını ararken öte yandan içinde bulunduğumuz koşulların ruhumda estirdiği fırtınaları dindirip güvenli bir liman bulmaya çalışıyorum.
Dünyada ve ülkemizde yaşanan sürecin sonucu olarak yıllardır ciddi bir kuşatma altında tutulduğumuz su götürmez bir gerçektir. Bu kuşatmayı bir yerlerinden delmek için öncelikli olarak ne yapmamız gerekiyor ve nasıl yapacağız? Sanıyorum bu soruyu yanıtlarken çok geniş anlamda toplumsal bir hezeyanın parçası olarak çözüm noktasında bunalımlar yaşıyoruz.
Şimdi bu soru ve sorunları bir tarafa koyalım ve bizler neyi savunuyoruz ona bakalım. Yanlışsa bu yanlışlardan dönüp herkes gibi bizde başka ufuklara yelken açalım. Ne diyoruz;
-Öncelikle aydın olmanın sorumluluğu ile ülke siyasetine müdahil olalım ve bunu örgütlenerek yapalım.
Çoğunluk diyor ki;
“Bırakın siyaset yapmayı da hekimlerin sorunlarıyla ve özlük haklarıyla ilgilenin, zaten yıllardır hep siyaset yapıyorsunuz.”
Arkadaşlar diyoruz;
“Ülke siyasetine müdahil olmadan ve bütünü görmeden bir yere varamayız. Bizler aslında insan sağlığını ve mesleğimizi ilgilendiren her yerde var olmaya çalışıyoruz. Ama siz sadece kendi bireysel sorunlarınızı/çıkarlarınızı düşünürken bizim çabamızı görmüyor ve bizi hep aynı üslupla eleştiriyorsunuz.”
İsterseniz muhalefetimizin ana eksenini oluşturan düşünce farklılıklarına kabaca ve sadece birkaç noktada birlikte göz atalım.
Yıllardır sağlık ocaklarımızı, 224 Sayılı Yasayı, koruyucu hekimliğin, toplum sağlığının önemini, tüm topluma eşit-ulaşılabilir-nitelikli sağlık hizmeti sunulması gerektiğini savunuyor ve buna inanıyoruz. Ülke siyasetini şekillendirenler ne yapıyor? Sürekli bu değerleri aşındırıp uluslararası sermayenin önünü açmak adına ve onların emirleriyle üstelik başarısız olacağını bile bile uygulamalarını sürdürüp, bize kulaklarını tıkıyorlar. Bu durumda siyaset yapmayalım mı? Bizlerde çoğunluk gibi aile hekimi olduk, gelirimiz 5-6 katına çıktı deyip o kervana mı katılalım? Katılmadığımız da ne oluyor? Ücra noktalarda genç meslektaşlarımızın gelirinin yarısı ile süründürülüyoruz. Oysa yarınların böyle olmayacağını, bu işin böyle devam etmeyeceğini bilerek sadece gündelik çıkarlara odaklanmış bir düşünce tarzıyla değil geleceği görerek düşünmemiz gerekmiyor mu?
-Döner sermaye özlük hakkımız olmalı, adil dağıtılmalı, aslında maaşlarımız iyileştirilmeli ve emekliliğimize yansımalı diyoruz
-Devletin bize ödediği paraya bile karşı çıkıyorsunuz diye eleştiriliyoruz.
-Tabip odalarımızın etkinliğinin artırılması için yasal düzenlemeler yapılmalı,6023 Sayılı Yasa, Tıbbi Deontoloji Yasası gibi temel yasal düzenlemelerde söz hakkımız olmalı diyor, bunun için meclis kapısında süründürülüyoruz. Çoğunluk akşam haberlerine bakarak bizi yine siyaset yapmakla suçluyor.
-Diğer sivil toplum örgütleri ile işbirliği yapmayı ve güçlü bir sivil inisiyatif oluşturmayı zorunlu görüyoruz, bakın yine nerelerde ne için koşturuyorlar diyorsunuz.
-İnsan onuru dâhil her şeyin pazarlandığı ve nasıl olursa olsun palazlanmanın mübah sayıldığı vahşi kapitalist düzende insan sağlığı ve hekimlik onuru önceliklidir diyoruz, yine siyaset yapmakla suçlanıyoruz. Bu örnekleri çoğaltarak canınızı sıkmak istemiyorum.
Evet, biz aslında zor olanı seçiyor, çoğu zaman yalnız kalıyoruz. Ama inanıyorum ki ne kadar zor olursa olsun, bugünden yarına bir şeylerin değişmeyeceğini bilerek haklı bir mücadele yürütmenin onurunu taşıyoruz.
